Мы сабе прыдумалі той сьвет,
Брудны, як савецкі туалет,
І палохаем душу і цела
Сьветам, у які ўжо адляцела
Лёгкае, нібы матыль начны,
Цяжкае, нібыта валуны,
Наша сёньня, безь якога мы,
Як старыя шэрыя дамы,
У якіх прыдумалі той сьвет
Мы з табой, як страшны пісталет,
Чорны, быццам бы матыль начны,
Сьветлы, як у рэчцы валуны...
І глядзім мы на той сьвет, як сон,
У якім, як пісталет, Харон
Нас чакае, як чакаем мы,
Каб старыя шэрыя дамы
Зьніклі раптам у той сьвет ураз,
Брудны, як савецкі унітаз...
|
|
